"Aśka, wpadacie do nas, odebrałam dyplom zakończenia szkoły i robię imprezkę". Asia pokazała Thomasowi wyświetlacz, hm, no cóż, chyba nie mamy wyboru - idę się przebrać, nie pojadę w dresie.
Podczas imprezy Anka odciągnęła Aśkę na bok.
- Asik, zostaniesz w Austrii, prawda??
- Nie wiem.
- Zostaniesz - Ania uśmiechnęła się przebiegle.
- Jak się pobierzemy z Andim, otwieram tu salon, będę potrzebowała fryzjerki.
- Andreas wie,że chcesz wrócić do pracy?? - zaśmiała się Aśka.
- Jeszcze nie.
- Umiesz przekonywać, dzięki.
Aśka spojrzała w stronę Thomasa
- nie zostawię go tej szmacie.
- No w końcu.
Kiedy Asia zniknęła w drugim pokoju Ania wyciągnęła Thomasa do ogrodu
- Chcesz, żeby Asia została w Austrii??
- Pewnie, ale nie wiem, czy się zgodzi??
- Spróbuj -Anka uśmiechnęła się znacząco
- Pewna jesteś.
- Pewna.
- Dzięki, kochana jesteś.
Trzy miesiące później
Anka z Kofim byli już po ślubie,ale zamiast pałacu był mały kościółek, cała Ani rodzina przyjechała do Austrii, żeby młodzi nie musieli telepać się do Polski. Gregor z Sandrą tez się pobrali. Niestety, krótko po ślubie obaj panowie musieli wyjechać na zawody.
- Matko, Gregor, ja niedługo ojcem zostanę. Uśmiech nie schodził z ust Koflera
- Nie ciesz się tak - sarknął Schlieri, pomny tego jak bardzo mały Adaś nie dawał mu w nocy spać.
Kilka dni później Koflera obudziło pikanie.
- Kurde, co tak rano?? Spać ktoś nie może.
- Hallo? Hallo??
Spojrzał zdziwiony. aaa to esemes.
Nacisnął czytaj i zobaczył na wyświetlaczu noworodka.
" cześć Tatusiu"
Kofler najzwyczajniej w świecie rozpłakał się.
- Syyyynnnnnn, - rozdarł się jak głupi, budząc wszystkich wokoło.
_ czego drzesz michę, odbiło ci?? - sarknął Wolf.
- nooo, syn mi się urodził.
- no tak, to mogło ci odbić - parsknął wstając z łóżka.
- Gratulacje tatusiu. A jak twoja żona??
- O kurde,?? zapomniałem zapytać, sorki zaraz wrócę.
Andreas wyszedł z domku skoczków uchachany na maxa. Nawet Norwedzy nie byli mu w stanie dziś popsuć humoru.
- no stary gratulacje - Thomas oświecony przez Aśkę, ze Koflerowe dziecię kilka godzin temu przyszło na świat, postanowił naprędce skręcić kumplowi jakąś imprezkę. Porozsyłał esemesy, do wszystkich skoczków, którzy obecnie znajdowali się w miejscowości.
Kofler poleciał do najbliższego otwartego punktu ksero, wydrukował zdjęcie małego i chwalił się każdemu kogo tylko spotkał.
- Kofler, pogięło cię ? wrzasnął na niego Pointner
- Co to za zgromadzenie??
- Yyy, a bo ty nic nie wiesz.
Anderas złapał Pointnera w pół i zakręcił się z nim śmiejąc od ucha do ucha.
- ojcem zostałem, syn mi się urodził.
Alex spojrzał rozbawiony
- To co ty tu jeszcze robisz???
- chłopaki, zbierajcie się, jedziemy z Koflerem, żeby nam chłopak z nadmiaru szczęścia nie odkitował po drodze.
- A zawody?? zapytali chłopacy,patrząc po sobie.
- E tam, zawody - machnął ręką Alex wprawiając chłopaków w osłupienie. (świat się kończy, Pointner zrezygnował z zawodów??)
- zresztą w takim stanie i tak bym was nie puścił na rozbieg.
- no już, już, pospieszcie się.
Godzinę później cała ekipa siedziała w szpitalu.
- Kofler, buty i fartuch, jak ty chcesz na salę wejść?? - krzyknął za nim Loitzl.
- zwariował chłopak do reszty - zaśmiał się.
Kilka minut później Andreas wyszedł z sali, trzymając małego na rękach.
- To mój synuś Matthias - wyszczerzył się do kumpli.
- A do mamy wogóle dzwoniłeś?? zaśmiała się Aśka.
- o cholera!!! zupełnie zapomniałem.
- daj, potrzymam go, a ty zadzwoń - Asia wzięła z rąk Kofiego małego Mattiego.
- Jaki słodziak- rozczulił się Morgi, czując, że mała rączka Matthiasa owinęła się wokół jego palca.
*************************************************
wiem, że długo mi zajęło opublikowanie tego rozdziału ale nie mogę pisać trzech opowiadań na raz. Postaram się w najbliższym czasie nadrobić zaległości.
